Streszczenie
Wewnętrzna trwała ochrona betonu na korozję siarczanową polega na dodaniu do mieszanki betonowej w trakcie jej sporządzania krzemianu dwuwapniowego, zawierającego zmienną ilość baru w roztworze stałym. Bar tworzy roztwory stałe z krzemianem dwuwapniowym w rozległym zakresie składów. Dodany do mieszanki betonowej roztwór stały krzemianu dwuwapniowego z barem nie reaguje z wodą w trakcie wstępnego dojrzewania masy betonowej oraz jej obróbki w autoklawie.
Opis
Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie opracował nowatorskie rozwiązanie – wewnętrzną trwałą ochronę betonu na korozję siarczanową, które polega na dodaniu do mieszanki betonowej w trakcie jej sporządzania odpowiedniej ilości krzemianu dwuwapniowego, zawierającego zmienną ilość baru w roztworze stałym. Bar tworzy roztwory stałe z krzemianem dwuwapiowym w rozległym zakresie składów. Dodany do mieszanki betonowej roztwór stały krzemianu dwuwapniowego z barem nie reaguje z wodą w trakcie wstępnego dojrzewania masy betonowej oraz jej obróbki w autoklawie. Reaktywność tego krzemianu zostaje uruchomiona po migracji wody do wnętrza betonu w trakcie jego eksploatacji lub po rozkruszeniu betonu i składowaniu go na otwartej przestrzeni, na przykład na hałdzie, gdzie ulega szybkiej hydrolizie uwalniając wodorotlenek baru.
Obszarem stosowania wynalazku są zakłady wytwarzające betony cementowe w oparciu o zaczyn z cementu portlandzkiego. Betony wytwarzane z cementu portlandzkiego w trakcie ich eksploatacji ulegają groźnej destrukcji, połączonej z utratą właściwości chemicznych i mechanicznych, w wyniku korozji powstałej na skutek oddziaływania wód zawierających siarczany. Mechanizm korozji siarczanowej polega na zniszczeniu matrycy cementowej w wyniku szeregu reakcji chemicznych, prowadzących do krystalizacji ettryngitu lub gipsu i do odwapnienia fazy C-S-H, decydującej o wytrzymałości betonu. W wyniku tych procesów powstaje szereg mikropęknięć osłabiających beton w początkowej fazie korozji i prowadzący w fazie końcowej do zniszczenia konstrukcji betonowych.
Wadą znanych metod zwiększających odporność betonów na siarczany jest brak możliwości zabezpieczenia w czasie całej masy betonowej. Znane ze stanu techniki cementy odporne na korozję siarczanową zabezpieczają beton jedynie w trakcie stosunkowo krótkiej eksploatacji i nie stanowią zabezpieczenia uzyskanych konstrukcji z tego betonu w dłuższym czasie. W przypadku betonu komórkowego nie będą one chroniły wód gruntowych przed zanieczyszczeniem siarczanami.
OSiMB za opracowanie wynalazku otrzymał:
Srebrny Medal – V Międzynarodowa Warszawska Wystawa Innowacji IWIS 2011
Stan zaawansowania – faza rozwojowa-testowane w laboratorium
Prawa własności intelektualnej – zgłoszenie patentowe złożone ale patent jeszcze nie udzielony
Typ oczekiwanej współpracy
- porozumienie handlowe z pomocą techniczną
- inne (np. finansowanie)
- współpraca techniczna
Rodzaj poszukiwanego partnera – dowolny
Obszary działalności partnera – dowolny
Kontakt – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Osoba do kontaktu: Dział Projektów i Marketingu Oddziału Szkła i Materiałów Budowlanych
Telefon: (12) 683-7974
Faks: (12) 683-7901
E-mail: marketing_krakow@icimb.pl